به گزارش راسخون به نقل از خبرگزاری فارس، شاخص امید به زندگی ارتباط تنگاتنگی با بهبود وضعیت بهداشتی و درمانی دارد. از این رو این شاخص یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت و توسعه کشورها معرفی شده است. در سال 97 شاخص امید به زندگی در کشور 76.2 بوده است.

شاخص دسترسی جمعیت به خدمات بهداشتی درمانی حدود 100 درصد اعلام شده که دلایل آن کارایی به شبکه‌های بهداشتی درمانی و گسترش آن در اقصی نقاط کشور است. 

طبق مستندات سازمان برنامه و بودجه، شاخص امید به زندگی در بدو تولد از 70.4 سال در سال 1384 به 7 سال در سال 1390 و به 74 سال در سال 1393 و به 75.5سال در سال 1394، 75.6در سال 1395 و 75.7 در سال 1396 رسیده است، در سال 1397 شاخص امید زندگی در کشور 76.2 سال بوده است. 

مهمترین علل افزایش امید به زندگی در سال های اخیر کاهش مرگ و میر کودکان زیر پنج سال، افزایش دسترسی مردم به خدمات بهداشتی، افزایش سطح سواد و ایجاد تسهیلات در مناطق روستایی است.